Η οξείδωση είναι μια διαδικασία που λαμβάνει χώρα όχι μόνο κατά την παραγωγή του λαδιού, αλλά και μέσα στο ίδιο μας το σώμα. Μέσα στο σώμα λαμβάνουν χώρα συνεχώς αντιδράσεις, οι οποίες ενεργοποιούν το σχηματισμό ελεύθερων ριζών (υπεροξείδια). Κατά κανόνα, οι ελεύθερες ρίζες δεν προκαλούν σημαντικές βλάβες, χάρη στην προστασία που παρέχουν τα αντιοξειδωτικά, τα οποία βοηθούν στη διατήρηση ισορροπίας μέχρι ενός σημείου. Εάν αυτή η ισορροπία διαταραχθεί, όμως, επέρχεται το «οξειδωτικό στρες», το οποίο οδηγεί στη φθορά των κανονικών κυτταρικών λειτουργιών, ακόμη και στο θάνατο των κυττάρων.
Η οξείδωση αποτελεί ένα πολύπλοκο, θεμελιώδες φαινόμενο στη διαδικασία της γήρανσης των κυττάρων. Η υπεροξείδωση λιπιδίων ή λίπους τείνει να βρίσκεται σε αναλογία με τον αριθμό των διπλών δεσμών σε μια ένωση, γεγονός το οποίο
εξηγεί γιατί το ελαϊκό οξύ δείχνει να έχει χαμηλή ευπάθεια στην οξείδωση.
Οι κυτταρικές μεμβράνες περιέχουν ένα μεγάλο αριθμό λίπους και χοληστερόλης και η σύνθεσή τους εξαρτάται από τη διατροφή. Όταν η διατροφή περιέχει μεγάλη ποσότητα ελαιολάδου, τα κύτταρα είναι πιο ανθεκτικά στην οξείδωση, δεν φθείρονται τόσο πολύ και η γήρανση είναι βραδύτερη.
Περίπου το 1,5% του ελαιολάδου αποτελείται από το ασαπωνοποίητο κλάσμα, το οποίο περιέχει αντιοξειδωτικά. Το παρθένο ελαιόλαδο περιέχει τις μεγαλύτερες ποσότητες αυτών των ουσιών, καθώς επίσης και άλλα δευτερεύοντα στοιχεία.
Τα αντιοξειδωτικά στο ελαιόλαδο
Η βιταμίνη Ε (άλφα-τοκοφερόλη), τα καροτενοειδή και οι φαινολικές ενώσεις (απλές φαινόλες, όπως η υδροξυτυροσόλη και πολύπλοκες φαινόλες, όπως η ελευρωπαΐνη) είναι όλα αντιοξειδωτικά, των οποίων η δράση έχει αποδειχθεί εργαστηριακά, αλλά και μέσω κλινικών δοκιμών πιο πρόσφατα, αποκαλύπτοντας περαιτέρω πλεονεκτήματα στην πρόληψη ορισμένων ασθενειών, καθώς επίσης και της γήρανσης.
Το περιεχόμενο των ελαιολάδων σε φαινόλες ποικίλλει ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες στην περιοχή παραγωγής, με το πότε γίνεται η συλλογή των ελαιοκαρπών, αλλά και με το πόσο άγουροι αυτοί είναι κατά τη συλλογή. Οι μέθοδοι παραγωγής και αποθήκευσης του λαδιού παίζουν επίσης ρόλο. Οι φαινόλες έχουν αναρίθμητες βιολογικές ιδιότητες, όπως για παράδειγμα η υδροξυτυροσόλη, η οποία αποτρέπει τη συγκέντρωση αιμοπεταλίων και είναι και αντιφλεγμονώδες, και η ελευρωπαΐνη, η οποία ενισχύει τη δημιουργία νιτρικού οξέως, το οποίο είναι ένα ισχυρό αγγειοδιασταλτικό και έχει ισχυρή αντιβακτηριδιακή δράση.
Η οξειδωμένη LDL-χοληστερόλη είναι γνωστή για την πιθανότητα πρόκλησης αθηρωματικής βλάβης. Στο σημείο αυτό εισέρχεται το ελαιόλαδο, καθώς έχει ευεργετική, προστατευτική δράση κατά της οξείδωσης της LDL-χοληστερόλης. Επιπλέον, ενισχύει άλλα κύτταρα του οργανισμού κατά των τοξικών δράσεων των οξειδωτικών.
Η υψηλή περιεκτικότητα αντιοξειδωτικών στη Μεσογειακή διατροφή φαίνεται ότι συμβάλλει σημαντικά στη μακροζωία.
Τα αντιοξειδωτικά αυτά βρίσκονται στα φρέσκα φρούτα και λαχανικά. Καθώς είναι το μοναδικό λάδι που παράγεται από καρπό, το ελαιόλαδο διατηρεί πολλά συστατικά, αντιοξειδωτικά και βιταμίνες, τα οποία του προσδίδουν πρόσθετη διατροφική αξία.
Η εξήγηση πίσω απ’ αυτήν την υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά πιθανώς βρίσκεται στο γεγονός ότι επειδή η ελιά είναι καρπός που εκτίθεται στον αέρα, πρέπει να προστατευτεί από το οξυγόνο. Επομένως, συνθέτει ένα μεγάλο αριθμό αντιοξειδωτικών, τα οποία περνάνε και στο ελαιόλαδο.
Το παρθένο ελαιόλαδο, ήτοι το ελαιόλαδο που δεν έχει διυλιστεί ή υποστεί βιομηχανική επεξεργασία, είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε αυτές τις ουσίες και έχει ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, παρέχοντας προστασία έναντι των βλαβών που δημιουργούνται από τις ελεύθερες ρίζες (καθαριστική δράση), καθώς επίσης και έναντι της εμφάνισης καρκίνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου