"Ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟΥ ΚΑΙ ΛΑΧΑΝΙΚΩΝ ΚΡΥΒΕΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗΣ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ "

Στο συνδυασμό του ελαιολάδου με τα λαχανικά αποδίδουν ερευνητές τις υγιεινές ιδιότητες της μεσογειακής διατροφής, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Proceedings of thw National Academy of Sciences.

Η μεσογειακή διατροφή είναι πλούσια σε φρέσκα φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής άλεσης, ελαιόλαδο, πουλερικά και ψάρια, ξηρούς καρπούς, και μέτριες ποσότητες κόκκινου κρέατος και ζωικών λιπαρών. Αν και κάθε ένα από τα επιμέρους συστατικά της μεσογειακής δίαιτας έχει τα δικά του διατροφικά οφέλη, οι επιστήμονες εδώ και χρόνια προσπαθούν να εντοπίσουν αυτό που πρωτίστως την καθιστά υγιεινή, ενώ περιέχει ζωικά και φυτικά λιπαρά......

" ΕΛΙΑ ΚΛΑΔΕΜΑ ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑΣ "

Η ελιά είναι δέντρο που αντιδρά θεματικά σε καλλιεργητικές παρεμβάσεις, όπως το κλάδεμα.
Αρκεί να γίνεται σωστά!
Αν η επέμβαση του κλαδέματος είναι επιτυχής, το δένδρο οδηγείται σε υψηλές αποδόσεις και περιορισμό της παρενιαυτοφορίας, ενώ σε αντίθετη περίπτωση παρατηρούνται προβλήματα που εντέλει ζημιώνουν το εισόδημα του παραγωγού.

Μετά το πέρασμα από την νεαρή ηλικία στην ενήλικη ζωή, το ελαιόδενδρο απαιτεί εφαρμογή κλαδέματος καρποφορίας.
Με το κλάδεμα αυτό στοχεύουμε στη ρύθμιση της φυσιολογίας του φυτού, ώστε να μεταφερθούν τα φωτοσυνθετικά προϊόντα στους καρπούς.
Πριν την όποια επέμβαση είναι απαραίτητη η γνώση των οργάνων του δένδρου και του τρόπου που καρποφορεί......

"ΤΑ ΠΟΙΟΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ - ΚΛΕΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ "

Η ελαιοκαλλιέργεια  καλύπτει περίπου το 20% της καλλιεργούμενης έκτασης της χώρας. Ως εκ τούτου αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους κλάδους της Ελληνικής αγροτικής οικονομίας. Ωστόσο η Ελλάδα αν και κατέχει διεθνώς την τρίτη θέση στην παραγωγή ελαιόλαδου μετά την Ισπανία και την Ιταλία, υστερεί στον τομέα των εξαγωγών καθώς η μεγαλύτερη ποσότητα λαδιού που παράγεται εξάγεται χύμα.

Αναλυτικότερα, μόνο το 25% των εξαγωγών είναι τυποποιημένο σε αντίθεση με τους κυριότερους ανταγωνιστές Ιταλία και Ισπανία για τους οποίους τα αντίστοιχα μεγέθη είναι 97% και 55% . Αυτό οδηγεί σε μεγάλες απώλειες εσόδων καθώς δεν εκμεταλλευόμαστε την αυξημένη αξία που επιφέρει η τυποποίηση σε ένα προϊόν.

Εστιάζοντας στην ανάδειξη των παρακάτω ποιοτικών χαρακτηριστικών του ελληνικού ελαιόλαδου η χώρα μπορεί να διεκδικήσει ένα μεγαλύτερο κομμάτι της παγκόσμιας αγοράς.

To κύριο πλεονέκτημα

" Η ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ "

Η ελιά περιέχει πάρα πολλές ευεργετικές ουσίες για την υγεία του ανθρώπου, όπως αποδεικνύουν οι πολλές έρευνες που έχουν γίνει γύρω από το θέμα και τις οποίες μπορεί κάποιος να βρει στην πλούσια βιβλιογραφία που υπάρχει γύρω από την ελιά και τις ιδιότητες της.

Εμείς εδώ, θα επικεντρωθούμε σε μια έρευνα που διεξαγάγαμε σε συνεργασία με την Ελαιουργική και το Εργαστήριο Γαλακτοκομίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η έρευνα μας αυτή αφορά το Μασλινικό οξύ, ένα από τα τριτερπενικά οξέα της ελιάς, μια ουσία που βάσει ερευνών, κυρίως από Ισπανούς ερευνητές, καταπολεμά επιλεκτικά τον καρκίνο του παχέως εντέρου....

"Ο κόσμος του ελαιολάδου αλλάζει παγκοσμίως"

Θα ήταν χρήσιμα ένα - δύο αποσπάσματα για να δούμε το "κλίμα" της σχετικής συνέντευξης. Ο κ. Γκέρτσης σημειώνει ότι: «Αυτό που διαπιστώνει όποιος παρακολουθεί, είναι ότι πυκνώνουν οι... πυκνές φυτεύσεις στις ΗΠΑ, την Αυστραλία, την Αργεντινή, τη Χιλή, τη Νότια Το ενδιαφέρον εστιάζεται στις αλλαγές οι οποίες συντελούνται σε ολόκληρο τον κόσμο με την ελαιοκαλλιέργεια και οι οποίες ανατρέπουν πλήρως την εικόνα που είχαμε μέχρι σήμερα γι’ αυτήν αλλά και το τοπίο στην αγορά.

Αφρική και σε όλες τις μεσογειακές χώρες, με εξαίρεση την Ελλάδα. Το ίδιο συμβαίνει ακόμα και σε χώρες και περιοχές που δεν καλλιεργούσαν ελιές παλιότερα. Ταυτόχρονα, αυξάνεται ο ανταγωνισμός ως προς την ποσότητα και την ποιότητα του ελαιολάδου, ενώ χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά τα υποπροϊόντα της επεξεργασίας της ελιάς. Να σημειώσουμε δε ότι η κλιματική αλλαγή επηρεάζει αισθητά τα τελευταία χρόνια την ελαιοκαλλιέργεια».
Αφού κάνει μια εξόχως…

" Η ελιά ως παγκόσμιο σύμβολο ."

Ελιά, σύμβολο γαλήνης, προστασίας, γονιμότητας.
Θεϊκό δώρο. Δέντρο του καλού συνδεδεμένο με την αναγέννηση και το φως.
Σύμβολο ειρήνης και νίκης, σύμβολο αθανασίας και ευφορίας.

Η ελιά για τους αρχαίους Έλληνες ήταν σύμβολο των ολυμπιακών ιδεωδών, της Ειρήνης, της Σοφίας και της Νίκης. Γι' αυτό και το μοναδικό βραβείο που έπαιρνε ο Ολυμπιονίκης ήταν ένα στεφάνι φτιαγμένο από κλαδί ελιάς, ο «κότινος». Μέσα στο ναό της Ήρας στην Αρχαία Ολυμπία, υπήρχε μια ελιά, η «καλλιστέφανος ελαία», από της οποίας τα κλαδιά φτιαχνόταν ο κότινος.
Το ελαιόλαδο ήταν το βραβείο για τους νικητές των περίφημων Παναθηναϊκών Αγώνων, που γίνονταν προς τιμή της θεάς Αθηνάς.
Στην αρχαία Αθήνα το βραβείο του νικητή στο αγώνισμα του
δρόμου ήταν 700 αμφορείς που περιείχαν 2,5 τόνους ελαιόλαδο.
Στην αρματοδρομία το βραβείο ήταν 5 τόνοι ελαιόλαδο εξαιρετικής ποιότητας.
Ο μύθος λέει ότι ο Ηρακλής

¨Η ΕΛΑΙΟΥΡΓΕΙΑ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ "

Τη λεσβιακή φύση καθορίζει κατά μεγάλο μέρος η καλλιέργεια της ελιάς από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Αρχειακές πηγές και περιηγητικά κείμενα παρουσιάζουν το νησί «ελαιόφυτον» κατά την Αρχαιότητα, ενώ τα αρχαιολογικά τεκμήρια, όπως παραστάσεις κλάδου ελιάς σε πολυτελή αγγεία της Ελληνιστικής εποχής, ενισχύουν τη διαπίστωση της ευδοκίμησης του ελαιοδένδρου στη νήσο.

Οι κάτοικοι του νησιού, οποιασδήποτε κοινωνικής θέσης, δέθηκαν με την παραγωγή του λαδιού. Η αντοχή της ελιάς και του λαδιού στο χρόνο επιτρέπει την ασφαλή αποθήκευση, καθώς και την πολλαπλή χρήση του, ως φωτιστικού και θερμαντικού μέσου, αλλά και συμπληρωματικού και αναπληρωματικού της τροφής. Η ίδια η ελιά ως δέντρο προμηθεύει με τα φύλλα της την τροφή των ζώων και με το ξύλο, όπως και με τον ελαιοπυρήνα, την καύσιμη ύλη.....

" << ΑΠΛΟ >> ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ Η << ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΑΡΘΕΝΟ >> ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ ??? "

Aν καποιος  κάτσει σε μια γωνιά σε ένα μεγάλο σούπερ – μάρκετ και παρατηρησει τον κόσμο που αγόραζει ελαιόλαδο από τα ράφια ,θα εκπλαγει  . Θα δει  να φεύγουν σύννεφο τα ραφιναρισμένα λάδια, δηλαδή τα πιο υποβαθμισμένα, και τα εξαιρετικά παρθένα να μένουν απούλητα.

Μα τι στο καλό παθαίνουμε εδώ, σε αυτή τη χώρα; Ειδικά με το ελαιόλαδο, η κατάσταση είναι απίθανη! Το πιο τρελό; Πόσο τοις εκατό από τα ελαιόλαδα που πουλιούνται στο ράφι είναι εξαιρετικά παρθένα; Τρεισήμισι τοις εκατό (3,5%)! Τα δε ραφιναρισμένα ελαιόλαδα 93%!
Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από σχετική έρευνα που χρηματοδοτήθηκε από την Ε.Ε. το 2011 και έγινε στον δήμο Αγ. Δημητρίου στην Αθήνα (infoil.tuc.gr) στα σούπερ - μάρκετ Δούκας. Πριν διαβάσετε τη συνέχεια του άρθρου, καλό είναι να θυμηθούμε τι είναι το «εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο»: είναι ο χυμός της ελιάς που τον παραλαμβάνουμε μέσα από μια ήπια, φυσική διαδικασία στο ελαιοτριβείο με σπάσιμο, κίνηση της πάστας ελαιολάδου με χαμηλή θέρμανση και φυγοκέντρηση για να διαχωριστεί το ελαιόλαδο από τα νερά της διαδικασίας. Έτσι, το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο κρατάει όλα τα ιδιαίτερα συστατικά του (πολυφαινόλες, βιταμίνες κλπ), που έχουνε κάνει ένα πολύτιμο είδος διατροφής σε όλο τον κόσμο.....

" TO ΛΙΟΜΑΖΕΜΑ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ ΤΟΥ ΧΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ "

Το μάζεμα των ελιών γινόταν με τα χέρια ή με ελαιόπανα, αφού νωρίτερα διαμόρφωναν καταλλήλως το χώρο κάτω από κάθε ελιά, (πριν τα πρωτοβρόχια το φθινόπωρο, «σάρωναν» ότι υπήρχε κάτω από το χώρο του δέντρου, αφού έκοβαν τα χόρτα και τα αγκάθια , με ένα εργαλείο το οποίο λεγόταν «κιλμπερί», είδος αξίνας και αργότερα με «τσουγκράνα».

Έπρεπε να καθαριστεί ο χώρος με τέτοιο τρόπο, ώστε το χώμα να είναι σχεδόν γυμνό. Έπαιρναν δε και λίγο χώμα από το καθαρισμένο μέρος και το τοποθετούσαν πάνω στα σαρωμένα χόρτα και αγκάθια, για να τα «πατήσουν», συγκρατήσουν με αυτό τον τρόπο, ώστε να μην τα παρασύρει ο αέρας. Αν το έδαφος ήταν κατηφορικό, τότε, στην κάτω πλευρά του χώρου, τον οποίο είχαν καθαρίσει, έκαναν ένα ημικυκλικό-τοξοειδή διευρυμένο λάκκο – αυλάκι, ώστε να συγκρατούνται οι ελιές που έπεφταν από το δέντρο και να μην κατρακυλάνε, λόγω της κατωφέρειας του εδάφους), τελευταία δε, χρησιμοποιούν τα δίχτυα.
Περίπου στα τέλη του Οκτώβρη – αρχές του Νοέμβρη, άρχιζε

"ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ " ΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΟΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

Επειδή το ελαιόλαδο είναι ένα προϊόν διάσημο από την αρχαιότητα στο χώρο της Μεσογείου και ιδίως στην Ελλάδα, το εύρημα αυτό κίνησε το ενδιαφέρον των ερευνητών στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, με υπεύθυνο το Επίκουρο καθηγητή Προκόπη Μαγιάτη, να δουν αν οι αρχαίοι έλληνες συγγραφείς είχαν κάποια σχετική αναφορά.

Στα πλαίσια της μελέτης του αντικειμένου της αρχαιοφαρμακολογίας το οποίο έχει αποφέρει μεγάλο πλούτο δεδομένων για τη σύγχρονη ιατρική και φαρμακευτική έρευνα, με μεγάλη έκπληξη διαπιστώθηκε ότι δυο χιλιάδες χρόνια πριν ο Διοσκουρίδης συνιστούσε ως βέλτιστο έλαιο για την υγεία εκείνο που αποκαλούνταν ωμοτριβές ή αλλιώς ομφάκινο. Μάλιστα συνιστούσε τη χρήση αυτού του ελαιολάδου για οδονταλγίες ή κεφαλαλγίες όπως δηλαδή χρησιμοποιούμε σήμερα τα κλασσικά μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Επειδή ως Έλληνες έχουμε την ευλογία να μπορούμε να κατανοούμε άμεσα τα σπουδαία κείμενα των προγόνων μας ήταν σαφέστατο ότι ο Διοσκουρίδης μιλούσε για αυτό που σήμερα είναι γνωστό ως αγουρέλαιο, δηλαδή αυτό που παράγεται από ανώριμες ελιές στην αρχή της ελαιοκομικής περιόδου (ωμός ή ομφάκινος είναι ο ανώριμος καρπός). Ήδη λοιπόν από την αρχαιότητα κατά ένα πολύ εντυπωσιακό τρόπο, ήταν γνωστό ότι όλα τα ελαιόλαδα δεν είχαν την ίδια δραστικότητα για την προστασία της υγείας.....

" Η ΜΥΤΙΛΗΝΙΑ ΕΛΙΑ. "

Η ελιά καλλιεργείται στο νησί της Λέσβου από την αρχαιότητα. Στις
αρχαιολογικές ανασκαφές που έγιναν στους Πύργους Θερμής (1929-32),
αποκαλύφθηκε προϊστορικός οικισμός (3.000 π.Χ), στον οποίο υπήρχε
γούρνα με πράσινο πηλό στα τοιχώματα της που όπως εκτιμάται, μέσα
εκεί σύνθλιβαν τις ελιές.

• Η Λέσβος είναι μια από τις πλέον ελαιόφυτες περιοχές της Ελλάδος ,
αποτελώντας ένα ατέλειωτο δάσος ελιάς. Το νησί μας έχει 11
εκατομμύρια δέντρα, διάσπαρτα κυρίως στο Βόρειο, στο Ανατολικό και
στο Νότιο τμήμα της, αποδίδοντας πανελλαδικά το 20% της παραγωγής
λαδιού κάθε χρόνο.
• Η σημερινή μέση ετήσια παραγωγή σε ελιές φθάνει τους 100.000 τόνους,
που παράγουν περίπου 25-30 χιλιάδες τόνους λάδι εξαιρετικής
ποιότητας.  Το λάδι αποτελεί ένα πολυτιμότατο προϊόν, που έπαιζε ανέκαθεν
σημαντικό ρόλο στην οικονομία του νησιού.
• Το ελαιόλαδο της Λέσβου είναι φημισμένο, τόσο στο εσωτερικό όσο και
στο εξωτερικό και χαρακτηρίζεται από τη λεπτόρρευστη υφή, το
χρυσοκίτρινο χρώμα, το εξαίρετο και έντονο άρωμα και την πολύ καλή
και λεπτή γεύση του. Έτσι το λάδι ήταν το κύριο εξαγώγιμο προϊόν του
νησιού και καθόρισε την οικονομία του......

' Το ελαιόλαδο και πώς διατηρείται σωστά "

Το φρέσκο λάδι είναι θολό και αυτό δε σημαίνει τίποτα κακό απλώς δεν έχει ακόμα κατασταλάξει.

Είναι απαραίτητο να πλένουμε κάθε φορά καλά τα γυάλινα σκεύη από τυχόν κατακάθια (μούργα) και να τα στεγνώνουμε επίσης καλά πριν τα γεμίσουμε με το καινούριο λάδι. Οι τενεκέδες με το λάδι που αγοράζουμε πολλοί είναι για μία χρήση και μόνο και μόλις τελειώσει το λάδι ο τενεκές αυτός θα πρέπει να πεταχτεί αμέσως.

Μεγάλες ποσότητες λαδιού δε φυλάσσονται ποτέ σε πλαστικά σκεύη για μεγάλο διάστημα και δεν θα τα συνιστούσα ούτε και για τη μεταφορά του.

Αν αγοράζουμε μεγάλες ποσότητες, το λάδι δηλαδή της χρονιάς, ο καλύτερος τρόπος διατήρησής του είναι σε ανοξείδωτο δοχείο. Από εκεί παίρνουμε μικρή ποσότητα σε γυάλινο σκουρόχρωμο μπουκάλι, που διατηρούμε στο χώρο της κουζίνας για την καθημερινή μας χρήση.

Γενικά όταν αγοράζετε ελαιόλαδο να προτιμάτε τις σκούρες συσκευασίες, γιατί το φως και ο ήλιος αλλά και το ιδιαίτερα ζεστό περιβάλλον αλλοιώνουν τη γεύση και καταστρέφουν πολύτιμα συστατικά του λαδιού.

Συνήθως η διατήρηση του ελαιόλαδου δεν πρέπει να ξεπερνά τους 15-17 μήνες. Αν τελικά το καταναλώσουμε μετά από αυτό το διάστημα θα έχουμε χάσει αρκετές ωφέλιμες ουσίες καθώς και γεύση. Γι' αυτό είναι περιττό να πω ότι κάνουμε τους υπολογισμούς μας από χρονιά σε χρονιά και δεν αγοράζουμε ποτέ περισσότερο από αυτό που χρειαζόμαστε.

" ΤΟ ΛΑΔΙ ΩΣ ΑΙΤΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ "

Σπαρτιάτες εισβάλλοντας στην Αττική κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο κατέστρεψαν τους ελαιώνες της, αλλά και οι Αθηναίοι με τον Περικλή έκοψαν τα ελαιόδενδρα των πεδιάδων Το λάδι αποτελούσε σημαντικότατο παράγοντα της αρχαίας ελληνικής οικονομίας

.

Οι της Κυνουρίας και της Αργολίδος. Οι αρχαίες πηγές αναφέρουν αρκετές παρόμοιες περιπτώσεις, κατά τις οποίες ο εχθρικός στρατός με την καταστροφή των ελαιοδένδρων έπληττε την οικονομία του τόπου για πολλά χρόνια έως ότου ξανααναπτυχθεί ο ελαιώνας. Κάποιες φορές η μεγάλη παραγωγή λαδιού δεν ήταν ευλογία για τον τόπο. Στην περίπτωση της Θυρεάτιδος ο πλούτος της πεδιάδας σε λάδι φαίνεται ότι αποτέλεσε μία από τις αιτίες συγκρούσεων μεταξύ Σπάρτης και Αργους επί εννέα αιώνες. ....

" Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΣΜΗΤΟΛΟΓΙΑ "

Το ελαιόλαδο εκτός από βρώσιμο, χρησιμοποιείται σαν κοσμητολογικό προϊόν στον καλλωπισμό των γυναικών από τα αρχαία χρόνια.
Στην Μυτιλήνη συνήθιζαν να βάφουν τα φρύδια και της βλεφαρίδες τους με καμένο κλωνάρι ελιάς, ενώ οι γυναίκες παρασκεύαζαν μόνες τους μία κρέμα προσώπου που έβαζαν κάθε βράδυ για μία εβδομάδα περίπου όπου το κύριο συστατικό της ήταν το ελαιόλαδο. Σε άλλη πάλι περιοχή έβαζαν την ρίζα της

καρυδιάς 40 ημέρες μέσα στο χώμα και στη συνέχεια την έτριβαν μέσα σε λάδι και έβαφαν με αυτόν τον πολτό τα μαλλιά τους.
Στην Κρήτη καταγράφεται από τους αρχαίους χρόνους η συνήθεια οι κοπέλες να χτενίζουν τα μαλλιά τους με χτένες που είχαν βρεχτεί με ελαιόλαδο και νερό, για να τους δώσουν μια ιδιαίτερη λάμψη. Επίσης το έκαναν ως προληπτική θεραπεία κατά της τριχόπτωσης.
Σύμφωνα με τον Όμηρο η χρήση του ελαιολάδου δεν περιορίζεται μόνο για τον καλλωπισμό των ανθρώπων αλλά και στα ζώα. Σώζεται η περίφημη περιγραφή της περιποίησης της χαίτης του αλόγου του Αχιλλέα με λάδι ελιάς.
Στην Ομήρου Οδύσσεια επίσης αναφέρεται ότι οι γυναίκες άλειφαν με λάδι ακόμα και τους χιτώνες τους πράγμα που επιβεβαιώνει και ο Πλούταρχος......

" ΠΩΣ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΑΠΟΥΝΙ "

Τι είναι το σαπούνι;
Σαπούνι είναι το άλας που παράγεται όταν αντιδράσει λάδι με καυστική σόδα (NaOH) ή καυστική ποτάσα (KOH).
Η καυστική σόδα ή ποτάσα, είναι καυστικές (όπως το λέει και το όνομά τους) και διαβρωτικές ουσίες, αλλά μετά την παραγωγή του σαπουνιού (σαπωνοποίηση) δεν μένει καθόλου καυστική στο τελικό προϊόν

. ΟΛΑ τα σαπούνια παράγονται με καυστική, αυτός είναι και ο ορισμός του σαπουνιού.
Επίσης παράγεται γλυκερίνη που στην περίπτωση της θερμής μεθόδου σαπωνοποίησης ξεπλένεται και φεύγει, στην περίπτωση της ψυχρής μεθόδου μένει και κάνει το σαπούνι απαλό.
 Θερμή μέθοδος και παράδοση
Η παραγωγή ελαιολάδου και η παρασκευή σαπουνιού είναι άρρηκτα συνδεδεμένες.
Παραδοσιακά η παραγωγή σαπουνιού και η παραγωγή λαδιού πάνε χέρι με χέρι. Στο όμορφο νησί μας, τη Λέσβο, η παραγωγή ελαιολάδου ήταν για πολλά χρόνια μια από τις κύριες πηγές πλούτου, καθώς παράγεται πολύ καλής ποιότητας και χαμηλής οξύτητας λάδι....

" Ο ΠΑΡΑΜΥΘΕΝΙΟΣ ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΕΛΑΙΟΔΕΝΤΡΟΥ "

Απ' όλα τα δέντρα που περιλαμβάνει η ελληνική χλωρίδα, κανένα δε μας εκφράζει όσο η ελιά. Νομίζεις πως το ελληνικό τοπίο είναι φτιαγμένο για το δέντρο αυτό.

Μπορεί κι αυτό που γίναμε, αυτό που είμαστε, η γεύση μας, η ψυχοσύνθεσή μας, η νοημοσύνη μας, να ναι δημιουργήματα του πολύτιμου καρπού της. Κανένα καρποφόρο στον τόπο μας δε ζωγραφίστηκε, δεν υμνήθηκε, δεν τραγουδήθηκε όσο το λιόδεντρο. Κι όμως φαντάζουν λιγοστά και μηδαμινά τα όσα έγιναν και ειπώθηκαν μπροστά στο πλήθος, τη σημασία του δέντρου και την έκτασή του στον ελλαδικό χώρο και μέσα στη φυσική ζωή του Έλληνα. Λέμε φυσική, γιατί η επίδρασή του στην πνευματική, την ψυχική ζωή θα πρέπει να ναι το ίδιο απέραντη. Στο μακρότατο διάστημα της αναδρομής  αυτής γύρω από την καρποφόρο ελαία και το κυριότερο προϊόν της, το λάδι, περπατήσαμε αιώνες. Διαβήκαμε εποχές, δρασκελίσαμε καταστάσεις χαμένες πλέον από το πρόσωπο της γης. Από τη θαμπή, την άπλαστη ακόμη μυθολογία φτάσαμε στον Όμηρο. Κι από τον Όμηρο, φυσικά και αβίαστα βρεθήκαμε στον Παλαμά. Πάρα πέρα, αφήνοντας πίσω μας τη Γραφή, συναντηθήκαμε με το δημοτικό τραγούδι κι εκείθε πάλι φυσικά φτάσαμε στη συγκαιρινή μας λογοτεχνία. Παραμυθάδες, προφήτες, ιστορικοί, ταξιδιώτες, επιστήμονες, ποιητές-επικοί, κλασικοί, λυρικοί-κάτι έδωσαν από το έργο τους: πείρα, μάθηση, παρατήρηση, παλμό ψυχής. Κάτι χάρισαν από την πνοή τους ώστε να ζωντανέψει και να φωτιστεί όσο γίνεται ο παραμυθένιος βίος του ελαιόδεντρου.